Ἕλληνες ποιητές. Καβάφης, Ἅπαντα τὰ δημοσιευμένα ποιήματα. Μὲ πλούσιο ἱστορικό-φιλολογικὸ σχολιασμὸ τῶν Ῥένου, Ἥρκου καὶ Στάντη Ἀποστολίδη. Τὸ ἔργο ἀποτελεῖ οὐσιαστικὴ γέφυρα μεταξὺ τῆς Ἀνθολογίας καὶ τῆς εἰκοσιπενταετοῦς ἐργασίας τῶν Ἀποστολίδηδων πάνω στὴν Ἑλληνιστικὴ ἱστορἰα τοῦ J. G. Droysen.
Ἀπ' τὴν ἀνθολογική του δουλειά, ποὺ συνεχίστηκε ἀδιάλειπτα ὥς τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου του, ἔχουν μείνει 19 κλασσὲρ ὑλικοῦ ποιημάτων πρὸς ἀνθολόγηση (Ψυγείου, ὅπως τ' ὠνόμαζε).
Στὴ διάρκεια τῆς τελευταίας του εἰκοσαετίας ὁ Ῥένος πραγμάτωσε ἕνα παλιὸ ὄνειρο, ἀπ' τὴν ἐποχὴ πούταν καθηγητής: Μετέφρασε ἀπ' τὰ Γερμανικὰ καὶ σχολίασε τὸ κορυφαῖο ἔργο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἱστοριογραφίας, τὴν ἑξάτομη "Ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ" τοῦ J. G. Droysen, σὲ διαρκῆ συνεργασία μὲ τοὺς γιούς του, Ἧρκο καὶ Στάντη, ποὺ ἀνέλαβαν τὸ ἐπιστημονικὸ μέρος τῆς ἐνημέρωσης καὶ τεκμηρίωσης βάσει τῶν νεώτερων πορισμάτων τῶν ἱστορικῶν, ἀρχαιολογικῶν, φιλολογικῶν κ.ἄ. ἐρευνῶν. Ἡ συμβολὴ τους ἔγκειται στὶς 4600 ὑπερσυμπυκνωμένες ὑποσημειώσεις πούχουν προκύψει ἀπὸ κριτικὴ ἐπισκόπηση ὅλης τῆς σύγχρονης βιβλιογραφίας. Εἰδικώτερα, χρησιμοποιήθηκαν 1000 περίπου τόμοι σὲ ἕξι γλῶσσες (συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Λατινικῆς), καὶ πάνω ἀπὸ 800 ἄρθρα σὲ ξένα φιλολογικὰ περιοδικά. Τὸ πρῶτο δίτομο (γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο) ἐπαναμεταφράστηκε στὰ Γερμανικὰ μὲ τὶς προσθῆκες-συμπληρώσεις, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ὁμότιμου καθηγητῆ Βυζαντινῆς Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου, Α. Hohlweg, ενῶ τὸ ἔργο συνολικὰ τιμήθηκε τὸ 2012 μὲ τὸ βραβεῖο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν.
Ἐπιστροφὴ στὰ μέρη τοῦ Ἐμφυλίου,
μὲ ἀφορμὴ τὸ ντοκυμανταίρ
«Ὁ Ἐμφύλιος μέσα μας», τὸ 1994.
Χαράδρα τῆς Ρεκά.
Ἀποκορύφωμα τῆς δημιουργικῆς κριτικῆς τοῦ Ῥένου εἶν' ὁ σχολιασμένος τόμος τῶν "Ἁπάντων" τοῦ Καβάφη (1ηἔκδ. 2002-3), σὲ συνεργασία πάλι μὲ τοὺς Ἧρκο καὶ Στάντη. Τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι στὴν οὐσία ἡ "γέφυρα" μεταξὺ τῆς Ἀνθολογίαςκαὶ τῆς δουλειᾶς πάνω στὴν ἑλληνιστικὴ ἱστορία, ἀποτελεῖ δὲ τὸ ἐπιστέγασμα μιᾶς οἰκογενειακῆς παράδοσης ποὺ πάλεψε νὰ ἐπιβάλῃ τὸν Καβάφη ὡς "ἐθνικὸ ποιητή"... Ἂς μήν ξεχνᾶμε, πὼς ὁ Ἡρακλῆς ἀνθολογεῖ ἤδη τὸ 1933 Καβάφη, ἐπισύροντας τὴν μῆνι ὄχι μόνο τοῦ Παλαμᾶ, παρὰ καὶ τοῦ ἐπιστήθιου φίλου του Γ. Ἀποστολάκη, καθὼς καὶ σωρείας ἄλλων λογίων. Ὡστόσο, ὁ ἴδιος ὁ Γ. Ρίτσος λ.χ., καθ' ὁμολογίαν του (ὅπως κ' ἡ πλειονότητα τοῦ πνευματικοῦ κόσμου), γνώρισε τὸν Καβάφη ἀπ' τὴν Ἀνθολογία Ἀποστολίδη...
Τέλος, στὰ χρόνια τοῦτα, παρὰ τὴν ἀπορρόφησή του στὴν Ἱστορία καὶ τὴ Φιλολογία ἔβγαλε 7 νέους τόμους πεζῶν, ἀπ' τὶς Γάτες καὶ τὸν Κεραυνό, ὥς τὴν αὐτοβιογραφικὴ Οὐλάν Μπατόρ (1999) καὶ τὸ κύκνειο ἆσμα του Τὸ μαῦρο καράβι (2003), ἔτσι ποὺ τὰ βιβλία του, συμπεριλαμβανόμενης τῆς Ἀνθολογίας, τοῦ Droysen καὶ τοῦ Καβάφη φτάνουν τοὺς 40 τόμους, στοὺς ὁποίους πρέπει νὰ προστεθοῦν ἄλλα 45 τεύχη περιοδικῶν γραμμένα σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπ' τὸν ἴδιο, ἤ πάντως μὲ τὴ δική του σφραγῖδα, ἑκατοντάδες ἄρθρα σ' ἐφημερίδες καὶ περιοδικά, κ' ἐπὶ πλέον τὰ προαναφερθέντα ἀνέκδοτα τοῦ Ἀρχείου του...
Τὰ κείμενα τοῦ Ῥένου Ἀποστολίδη, εἴτε πρόκειται γιὰ λογοτεχνία, κριτική, ἤ γιὰ καθαρὰ φιλολογικὰ ἔργα, χαρακτηρίζονται ἀπόναν χρωματισμένο, βιωματικό, ὑπαινικτικὸ καὶ μεστὸ λόγο. Καὶ ὅλα, εἶναι κατεξοχὴν πυκνοτυπωμένα, χωρὶς διάστιχα καὶ κενά...
