...Μπροστά του ἡ γραφομηχανή, ἤ κάποιο πρωτόγραφό του ποὺ διάβαζε καὶ διώρθωνε ταυτόχρονα, διακόπτοντας καὶ μή διακόπτοντας τὴν ἀνάγνωση. Ποὺ δέν ἦταν ἀνάγνωση, ἦταν ἀπαγγελία, παράσταση, ἐξαγγελία, θούριος, ξεσηκωμός, τραγούδι, φωτιὰ ποὺ σὲ συνέπαιρνε στροβιλίζοντάς σε στὸν Κόσμο Ῥά...
Ἀτσάλινος καὶ μαζὶ τρυφερός, τρυφερώτατος, τόσο ποὺ ὁ γάτος του, ὁ Κεραυνός, σουλατσάριζε ἄνετα πλάι του, πάνω του, πάνω στὸ γραφεῖο του, στὰ γραφτά του, στὶς πέννες, ὥς καὶ μέσα στὰ συρτάρια μὲ τὰ μολύβια! Θύμωνε σὰν παιδί, μὲ τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα. Ἀκόμα καὶ μὲ τοὺς πιό δικούς του. Ἀλλ' ἐγκάρδιαθυμωμένος, ἀνίκανος νά "κρατήσῃ" ὅποιο θυμό του ἐναντίον ὅποιου, καὶ τοῦ ἔχθιστού του, ἄν τὸν ἔβλεπε σὲ κατάσταση ἀδυναμίας.
Ἀδυνατῶντας νὰ "ὑποταχτῇ" στὸ μυθιστόρημα, λόγῳ τοῦ ἁψίκορου χαρακτήρα του (παρὰ ποὺ τὸ ἐπιποθοῦσε καὶ τὸ ζήλευε...), κατάφερε ὡστόσο νὰ συνθέσῃ μ' ἀπαράμιλλη μαστοριὰ τὴν αὐτοβιογραφικὴ Οὐλάν Μπατόρ, ἕναν ἐντελῶς ἰδιότυπο ἐγωτικὸ ἀπολογισμὸ τῆς ζωῆς του... Ἀξίζει δὲ τὸν κόπο νὰ σημειωθῇ κ' ἡ ἐντυπωσιακὰ ἁπλῆ --γιὰ τὰ μέτρα τοῦ Ῥένου!-- γραφὴ στὸ συγκεκριμένο κείμενο. Μετὰ τὴν Πυραμίδα 67, εἶναι τὸ δεύτερο βασικὸ βιβλίο του, γιατὶ συνδυάζει τὴ λογοτεχνική του γραφὴ μὲ τὴν κριτική...
Ἀξίζει πάντως νὰ σημειωθῇ πὼς ἡ Οὐλάν Μπατόρ, ὅπως καὶ ἄλλες συλλογὲς διηγημάτων τοῦ Ῥένου γράφτηκαν στὰ διαλείμματα τοῦ τελευταίου μεγάλου του ἔργου, δηλαδὴ τῆς μετάφρασης καὶ τοῦ οὐσιαστικοῦ σχολιασμοῦ τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ τοῦ Droysen, ὅπου ἀφιέρωσε πάνω ἀπὸ 15 χρόνια, διαμορφώνοντας ἕνα νέο ἱστορικὸ λόγο - μιὰ Δημοτικὴ ἀδογμάτιστη, ἀπαλλαγμένη ἀπὸ ἰδεοληψίες κι ἀγκυλώσεις, ἐμπλουτισμένη ὄχι μόνο ἀπ' τὸ ἀστείρευτο λεξιλόγιο τῆς ὅλης Ἑλληνικῆς, παρὰ καὶ μὲ μακροπερίοδες προτάσεις ὅπου τὸ ἀπαιτοῦσε ἡ δυναμικὴ τοῦ ὑποτεταγμένου Λόγου καὶ ἡ νοηματικὴ πυκνότητα, μὲ ἄφθονη χρήση μετοχῶν, πλαστική, ἀπολύτως ἰσάξια τοῦ γερμανικοῦ πρωτοτύπου. Στὰ ἴδια χρόνια, συνέχιζε νὰ ἐνημερώνῃ τὴν Ἀνθολογία.
